آن‌چه متن‌ها کم دارند کم دارند

:: وحیدرضا زارع مهرجردی

 

نگاهی به نمایش‌نامه های اجرا شده در جشن‌واره تئاتر هرمزگان

جشن‌واره تئاتر در هرمزگان در حالی برگزار شد که هنوز هم نگاه غالب و حاکم بر جریان تئاتر این مملکت قصه‌گویی را مهم ترین عنصر می‌داند و رعایت اصول شش‌گانه تراژدی حضرت ارسطو حرف اصلی است. البته درصدی هم از این سبک و سیاق پیروی نمی کنند که به دو گروه تقسیم می‌شوند. گروهی که توانایی نوشتن و دریافت اصول کلاسیک را ندارند و می‌خواهند با فرار از آن، کار را پی بگیرند و گروه اندکی می‌مانند که با علم و آگاهی از جریان خطی روایت و قصه گویی از A به B پرهیز می‌کند و با شکست قصه و نگاهی تازه به فرم اثری می‌آفرینند. در واقع آن چه در سینما به آن «سینمای غیر متعارف» گفته می‌شود را شاید بتوان به این نوع تئاترها اطلاق کرد. تئاتر «جریان گریز». تئاتری که در واقع تئاتر را نه برای شنیدن و نه حتا دیدن و شنیدن بلکه برای تمام حواس آدم می‌خواهد. و در این راه با تمام اصول رسمی و قراردادی در می‌افتد. در ذهن تماشاکن خویش، جهانی را بنا کند که تا نهایت به زندگی ادامه دهد.

در هر صورت با مشخص کردن سه شاخه برای تئاتر ایرانی می توانیم از همین دید آثار به صحنه رفته‌ی هرمزگان را مورد نقد و بررسی قرار داد.