شعر / محمد ذوالفقاری
چشای تو اتفاقیه
نبندیش آ
نه نکنی خرابش می کنی
خوابشو
خیالشو
اون دیگه نمی گم شرابشو
چشاتو بده من
بده ته هر کوچه تا توی ه رخونه
بزار دمبالم کنه ـ‌میگه اتفاقیه ـ
به همه هم میگم
چشای تو
خوبی این شهر به این است
تو را دارد
آی آدمای خوب
آی آدمای بد
برین کنار
عروس آوُردن عروسِ ایرون
وای ، تو چه غوغایی کردی
یه کاکل داری درو سرت من
خودتی این روبرو؟
که خیلی نیگام داری
داری منو می بری اون دور دورا
مثلاً ماه
امونم بده
میام ، میام تو پیرهنت
اصلاً تنت
اون دورا
شبی شبیه آن
شب آرزویی محال نیست
اگر تو با پیراهن گل بِه‌ای‌ات بیایی
اونوقت همه رو خواب می کنم
لالایی آدمای بد
لالایی آدمای خوب .
بگیر
مرا گنجشکِ توی چشمِ فروغ را بگیر
نگذار هوایی شود
تاریکی بشود
من سیاه می افتم
نمی خوام تو عکس هم همه بدونن
همینجوریشم برادرم گفت : امشب گونه هات سرخن
کمی بارندگی ببار
از پرنده رهاتر ذره ای قفس
که سلام به تو دوستت من.
خیلی دوست دارد تو را ترکیبی از شمع و گل و بلبل
بخوان ـ ام
گنجشک وی چشم های فروغ
در عین حال توی دستهای من چکش است
وقتی چکش می زنم
پرنده های دور و برم
پروانه های دور سرم می رقصند
می ترسند
باز بگو این دیوونه
می خواد بدونه هواپیما چند بخشه
تو دلتم که بگی
درست!
من از خیلی لحاظ ...
ولی اما ا زیک لحاظ عاشقم
باور نداری
تو بوسه هات برو برو تو
توی بوسه هایت که می روم
چشم باز می کنم منظورم
( البته آسمون خراش و سروِنا زکه هر روز پیش می اومدی به کنار است)
خودِ چشم منظورِ من.
مهِ غلیظْ این از عراق بلند می شود
پر با بوی خوش دلخوشیهای منِ بادیه نشین
منِ با چقدر مدعا
چقدر شایعه : میگن آقای بوش کربلای شده
و هر شب خواب حسینو می بینه
زکی دختر صحرا !
آمریکا هیچ غلطی نمی کند
بسم الله
بسم الله
البته توقع هم نمی رود در این شرایط حرفهای رمانتیک بزنم
[ راستی شما با (مرگ بر آمریکا) چکار می کنید]
چیکار می کنی
یه خورده دیگه صبر کن منم دیپلممو گرفتم
فرار می کنیم اونوقت قربون بشم قد گل تو
خدا را
آهای دختران صحرا
بهتر است شما برای هر سلامتی‌ای پیاله ای اشک بریزید
می دونم گناهی ندارین
می دونم سلاحی ندارین
(و سکوت به احترام این مه غلیظ که از عراق بلند شده است)
منم هیچ بمبی نساخته ام
اصلاً بدم میاد از این چیزا
تازه دلشو ندارم
فردا رادیو (توی سرش)
جیغ می کشد صدام کشته شد
و یک ایرانی ارتباط تنگاتنگ دارد
