سه شعر از علیرضا بهنام
1
گوئرنیکا
گفتیم که گوارا است روز چه گوارا است
وقتی «کارل واترز» می خواند
گوساله های گریه از مست به معراج می روند.
و زنی اریب طناب روی جهان پهن می کند
چه گوارا است امروز لااقل همین امروز
«کارل واترز» از حاشیه ها کشیده بالا
و در دارالمجانین حلوا خیرات می کنند
می کشد گریه سوی عقربه های قیاسی عقربه های مست
گوئرنیکا روزی زنی که طناب بالا می کشید
گوئرنیکا روزنامه آخرین خبر!
گوئرنیکا این را «کارل واترز» روی عقربه ها فرار می کند
طنابی افتاده روی جهان سیاه
و زنی از گوئرنیکا پا پس می کشد
چه گوارا است روز چه گوارا است
2
حالا سایه سیاه می شود
حالا که سایه ندارید
در سیاه بخوابید نمی خوابم
بگذار بالا برود این سیاه
برود روی دست لیز بخورد
و از دهان مجسمه بیرون بزند
بالا برود که بالا رفتنش معنای بالا رفتگی باشد
و ماه نو بالا برود شراع بکشد
و مثل آن زنی که توی کوچه های شهر مخدوش می شود
به شکل خنده بریزد روی جمعیتی که همین حالا
بالا بروید
از دارهای معلق که روی شهر
بالا بروید
و می گویند زنده باد چقدر آرام است
این زن توی خوابهایش سایه دارد
در سیاه نمی خوابد
بالا ببرید
از مجسمه بالا ببرید
پرتش کنید توی جمعیت که به شکل خنده از هم باز می شود
ـ بالا نمی برم
حالا سایه سیاه می شود جمع می شود در گودی چشم ها
و مثل آن زنی که روی همین خاک
تصویر خنده های معلق میان شهر
پرتاب می شود.
3
ورودی برای قاب
در آید از دیوار
بچسبد به این جمله جم نخورد
جمله جم نخورد
بردارد آب کافی و از هر چه طلسم و معجزه از دیوار
پاک بریزد و
از فیل و از بودا ورد نخورد
با چشم های آفرودیت با چشم های ونوس
دور بزند این جمله را
درآید از دیوار و دیوار به هم بکوبد و از روی جمله جم نخورد
از روی اقیانوس نگذرد، آماس نکند جمله ها
آماس نکند روی دیوار
خیره خیره جم نخورد
درآید از دیوار و دیوانه کند جمله
سر دهد آواز سیرن را بین سطرهای همین جمله
از پیش جمله جم نخورد جم نخورد
