گپ هورخش
هر چند مفلسم اما نپذیرم عقیق خرد
کان عقیق نادر ارزانم آرزوست
داماهی یک ساله شد.
یک سال از انتشار نخستین شماره داماهی گذشت. در یک سال گذشته با همه تنگناها و مشکلات با عشق به ارائه‌ی نشریه ای فرهنگی ، هنری که جای خالی آن در هرمزگان به شدت احساس می‌شد از حرکت نایستادیم. حالا اگر کاهلی هم بوده که مسلماً بوده با این نیت می توان آنرا پذیرفت.
داماهی حالا در یک سالگی اش هرچند توزیعش در استان صورت می گیرد اما دوستدارانی در سطح کشور دارد که هم برای ما مطلب می فرستند و هم پیگیر شماره های آتی آن هستند. تلاش و امیدواری ما بر این است که بتوانیم با یاری مدیر مسئول صبح ساحل ، داماهی را نیز به یک نشریه مستقل تبدیل کنیم و ارایه آن در سطح کشور برای همه‌ی علاقه مندان به هنر امکان پذیر گردد.
در همین جا لازم می دانم علاوه بر سپاسگذاری از مسئولین صبح ساحل که حامی داماهی بودند از کسانی نام ببرم که در این یک سال ، بی دریغ و بی صدا در آماده شدن داماهی نقش اصلی را بر عهده داشتند.
حسن بردال و صدیقه غلامی (صفحه آرایی و حروف چینی) ، محمد سایبانی (عکس و خبر) ، موسا بندری (سرویس شعر) ، احمد کارگران و موسا عامری پور (طرح) ، حجت حاجی زاده (سرویس ترجمه) ، بهرنگ عباسپور (موسیقی) ، علیرضا محسنی (عکاسی و سینما).
این دوستان در یک سال گذشته بی دریغ در تلاش بودند. امیدواریم که بتوانیم همچنان داماهی را برای شما خواننده عزیز آماده و ارایه کنیم. (غم نان اگر بگذارد.)
داماهی در سال جدید نوید برگزاری مسابقه های ادبی و هنری را می دهد پس اگر در این زمینه ها نیز پیشنهادی دارید ما در انتظار آن هستیم.
در خاتمه با سپاس از تمامی کسانی که ما را یاری کردند و تمامی کسانی که ما را یاری نکردند امیدواریم که در رشد و بالنده‌گی جامعه و پدیدار شدن صداهای تازه بتوانیم نقشی ایفا کنیم.
