ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 |
آرامش در حضور دیگران نشانه جست و جویی شجاعانه برای گشودن افقی گسترده و اندیشمندانه در زمینه سینمای این کشور است. تفاوت این فیلم با دیگر محصولات جدید سینمای خوب ایران در انتخاب فضای پوشیده و تاریکی است که جنون پنهانی و آرام آدمهای طبقه متوسط و مرگ خاموش آدمهای پوسیده این جامعه را فاش می سازد. زوال آرزوهایی که روزگاری هر انسان معنای زندگی خود و زیستن دیگران را در آن می یافت.
سقوط ارواح نیمه هوشیاری که می توانستند دست بلند مردم افتاده و دهان پر فریاد مردم خاموش باشند و حالا همه گرفتار بیماری درمان ناپذیر تنهایی و کسالت و بودن پوچ و بی التفات خود هستند.
:: حسین احمدی نسب
حسن بنی هاشمی عزیز، یک آقایی هست بنام رحمتی، اهل داستان و شعر و دونده است. می دود اما، خسته نمی شود. چون جوان است. تازگی ها دستش به « ما » رسیده است. پنداری دیواری کوتاه تر از ما ندیده است ! خدا رحم کند. یک بار من را دعوت کرد تا به بندر عباس بروم و در باره ی جایگاه کمپوزیسیون در تئاتر و نقاشی حرف بزنم ... لقمه ای گنده تر از این نمی شد...
راستش ترسیدم و نرفتم... بهانه آوردم که کار من « عملی » است. تئاتر در صحنه کار می کنم و نقاشی در پستوی خانه. و تلاش می کنم در این میدان این مسئله را که بسیار هم مهم است اندازه ی بضاعتم رعایت بکنم و می کنم.