سه شعر از عباس عبدی

سنجاقک مردن

باد

و حتی

مهتابی که در انتها

                        از آسمان آویزان است

و حتی نام هایی

بال در آورده اند

و شاخک هایشان را

به شیشه می سایند.

نام های روی بام

پیاده رفتنی که بس است

سطلی خیس

که هادی رودخانه است

                        به نقطه کور

و رحم ندارد

مجال نمی دهد به هیچ اسم

و هی می شمارد از ده

می شمارد از چشم بند

خاکستر مرا

            پرنده ی اتفاق

بال بزن از تیر

بزن از باران

گذشته باش پیش از ظهر

از رودخانه روز

گذشته باش از آبشار اسم ها

و ریخته باش

به عادت مالوف

در دهان جیک جیک شان

ملخ زنده باد

سنجاقک مردن در میدان

تو هم حتی

خیال کرده ای

که صحنه کامل نیست

و با شمارش آتش

چشم باز می‌کنم از چشم بند

در انتهای پیاده رویی که می چرخم

در ابتدای چرخشی که سوت می زنم

به منقار می برم

انگشت اشاره ام

علامت صبحم، سلام، سلام

که نیستم سلامت کنم

و بپیچم در ملافه های باد:

                                    بام های بند

                                    سال های بعد

                                    لحظه های همین حالا.

18/1/83 قشم

در ماندگی تجسم بندر / احمد کارگران

به بهانه نمایشگاه گروهی تجسمی (خرداد 83)

تلاش جدی برای حضور در عرصه هنرهای تجسمی فعلی است همراه با تقدیر فراوان. آنان که مانده‌اند،‌ ماندنشان را باید ستود، چرا که فضای سختی را در پیش رو داشته‌اند با این همه نمی‌توان از آنچه در پیشبرد هنرشان موثر است غافل باشند چرا که فضایی محدود تلاش مضاعفی را می‌طلبد.

هنرهای تجسمی در کنار سایر هنرها همچون نمایش و موسیقی در این خطه، هنری است نو پا تر. این هنر فاقد پیشینه منسجم و مشخصی در گذشته‌های نزدیک است آن چه بوده تنها در قالب نقوش تزیینی و یا فرم‌های کاربردی در پوشش ظاهری و صنایع دستی است که با توجه به جغرافیای محیطی نوع خاصی از رنگ و فرم را به خود گرفته، کاربرد رنگ هایی گرم و مکمل نشان از تاثیر پذیری ذهن هنرمندانه انسان جنوبی از جغرافیای پیرامونش است، لیکن آن چه را تحت عنوان شکل مدون شده و عینیتی بارز از هنرهای تجسمی می‌نامیم سابقه کوتاهی بیش ندارد که با تلاش هنرمند مینابی حسین احمدی نسب آغاز می‌گردد. از آن پس سال‌ها این حرکت بی ادامه می‌ماند تا آنکه اولین فارغ التحصیلان آکادمیک نقاشی آغازگر حرکت تازه می‌گردند. اینان با تکیه بر دانش آکادمیک خود سعی در ایجاد نوعی نگرش و خوانش جدید از هنرهای بصری می‌نمایند، شاید سال‌های پر ثمر تجسمی همان سال‌های آغازین باشد که نسل جدید را معرفی می‌نماید.